сэ́псіс, -у, м. (спец.).

Цяжкае інфекцыйнае захворванне, якое выклікаецца хваробатворнымі мікробамі.

|| прым. сэпты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сэ́псіс

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. сэ́псіс
Р. сэ́псісу
Д. сэ́псісу
В. сэ́псіс
Т. сэ́псісам
М. сэ́псісе

Іншыя варыянты: се́псіс.

Крыніцы: tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

се́псіс

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. се́псіс
Р. се́псісу
Д. се́псісу
В. се́псіс
Т. се́псісам
М. се́псісе

Іншыя варыянты: сэ́псіс.

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)