сычо́вы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
сычо́вы |
сычо́вая |
сычо́вае |
сычо́выя |
| Р. |
сычо́вага |
сычо́вай
сычо́вае |
сычо́вага |
сычо́вых |
| Д. |
сычо́ваму |
сычо́вай |
сычо́ваму |
сычо́вым |
| В. |
сычо́вы (неадуш.)
сычо́вага (адуш.) |
сычо́вую |
сычо́вае |
сычо́выя (неадуш.)
сычо́вых (адуш.) |
| Т. |
сычо́вым |
сычо́вай
сычо́ваю |
сычо́вым |
сычо́вымі |
| М. |
сычо́вым |
сычо́вай |
сычо́вым |
сычо́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сычо́вы, ‑ая, ‑ае.
Тое, што і сычыны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сычи́ный сычы́ны, сычо́вы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)