сычанё́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, ніякі род, рознаскланяльны

адз. мн.
Н. сычанё́ сычаня́ты
Р. сычаня́ці сычаня́т
Д. сычаня́ці сычаня́там
В. сычанё́ сычаня́т
Т. сычанё́м сычаня́тамі
М. сычаня́ці сычаня́тах

Іншыя варыянты: сычаня́.

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сычанё,

гл. сычаня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сычаня́ и сычанё, -ня́ці ср. сычо́нок м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сычаня́ і сычанё, ‑няці; мн. ‑няты, ‑нят; н.

Дзіцяня сыча.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сычаня́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, ніякі род, рознаскланяльны

адз. мн.
Н. сычаня́ сычаня́ты
Р. сычаня́ці сычаня́т
Д. сычаня́ці сычаня́там
В. сычаня́ сычаня́т
Т. сычанё́м сычаня́тамі
М. сычаня́ці сычаня́тах

Іншыя варыянты: сычанё́.

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сычо́нок м. сычаня́ и сычанё, -ня́ці ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)