сыска́ць, сышчу́, сы́шчаш, сы́шча; сышчы́; сыска́ны; зак.

1. што з каго. Прымусіць вярнуць сабе што-н. пазычанае каму-н.; прымусіць заплаціць.

С. сто рублёў.

Пасвішчаш, пакуль сышчаш (прымаўка).

2. каго-што. Знайсці, адшукаць (разм.).

Чорт сем пар лапцей стаптаў, пакуль такую пару сыскаў (з нар.).

|| незак. сы́скваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. сы́скванне, -я, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сыска́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. сышчу́ сы́шчам
2-я ас. сы́шчаш сы́шчаце
3-я ас. сы́шча сы́шчуць
Прошлы час
м. сыска́ў сыска́лі
ж. сыска́ла
н. сыска́ла
Загадны лад
2-я ас. сышчы́ сышчы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час сыска́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сыска́ць сов. взыска́ть;

◊ пасві́шчаш, паку́ль сы́шчаш — погов. посви́щешь, пока́ взы́щешь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сыска́ць, сышчу, сышчаш, свішча; зак., каго-што.

1. Прымусіць заплаціць; патрабаваць, атрымаць з каго‑н. у прымусовым парадку. За свой прыезд у панскі двор Сыскаць з Данілы сорак злотых. Колас. [Сцепаніда:] — Не аддам! А пасаг сышчу праз суд! [Якаў:] — Скулу сышчаш, а не пасаг... Парызыкуй. Галавач. // Вярнуць сабе што‑н. пазычанае каму‑н. Сыскаць хамут і аброць.

2. Разм. Знайсці; адшукаць. Гануля і Яўхім па натуры былі маўклівыя і панурыя. Жартуючы, пра іх казалі: «Чорт сем пар лапц[ей] стаптаў, пакуль такую пару сыскаў». Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сы́скваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да сыскаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сыска́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. сыскаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сыска́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад сыскаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сы́скванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. сыскваць — сыскаць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спагнаць, сыскаць; сарваць (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

взыска́ть сов.

1. спагна́ць; (заставить уплатить, получить с кого-л.) сыска́ць;

2. (наказать) пакара́ць; налажы́ць спагна́нне;

◊

не взыщи́те не крыўду́йце, (простите) дару́йце (выбача́йце).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)