сырцо́вы гл. сырэц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сырцо́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сырцо́вы сырцо́вая сырцо́вае сырцо́выя
Р. сырцо́вага сырцо́вай
сырцо́вае		 сырцо́вага сырцо́вых
Д. сырцо́ваму сырцо́вай сырцо́ваму сырцо́вым
В. сырцо́вы (неадуш.)
сырцо́вага (адуш.)		 сырцо́вую сырцо́вае сырцо́выя (неадуш.)
сырцо́вых (адуш.)
Т. сырцо́вым сырцо́вай
сырцо́ваю		 сырцо́вым сырцо́вымі
М. сырцо́вым сырцо́вай сырцо́вым сырцо́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сырцо́вы сырцо́вый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сырцо́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сырцу, з’яўляецца сырцом. Сырцовая цэгла. // Зроблены з сырцу. Сырцовай пугаю ўсё сцёбаў каня. Мурашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сырэ́ц, -рцу́, м.

Не да канца выраблены або не ачышчаны прадукт, паўфабрыкат.

Лён-с.

|| прым. сырцо́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сырцо́вый сырцо́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)