счы́тчыца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. счы́тчыца счы́тчыцы
Р. счы́тчыцы счы́тчыц
Д. счы́тчыцы счы́тчыцам
В. счы́тчыцу счы́тчыц
Т. счы́тчыцай
счы́тчыцаю		 счы́тчыцамі
М. счы́тчыцы счы́тчыцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

счы́тчыца ж. счи́тчица

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

счы́тчыца, ‑ы, ж.

Жан. да счытчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

счы́тчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто счытвае які-н. тэкст.

|| ж. счы́тчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

счи́тчица счы́тчыца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)