счы́тка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. счы́тка
Р. счы́ткі
Д. счы́тцы
В. счы́тку
Т. счы́ткай
счы́ткаю
М. счы́тцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

счы́тка ж. счи́тка; см. счы́тваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

счы́тка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. счытваць — счытаць.

2. У тэатры — чытанне п’есы па ролях.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

счыта́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак.

1. што. Распазнаць даныя, атрымаць ці здабыць інфармацыю, запісаную на якім-н. носьбіце.

С. штрыхавы код тавару.

С. файл.

2. што з чым. Чытаючы, параўнаць і зверыць (які-н. тэкст).

С. гранкі з рукапісам.

|| незак. счы́тваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. счы́тванне, -я, н. і счы́тка, -і, ДМ -тцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

счи́тка ж. (действие) счы́тка, -кі ж., счы́тванне, -ння ср.; см. счи́тывать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)