счыта́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак.

1. што. Распазнаць даныя, атрымаць ці здабыць інфармацыю, запісаную на якім-н. носьбіце.

С. штрыхавы код тавару.

С. файл.

2. што з чым. Чытаючы, параўнаць і зверыць (які-н. тэкст).

С. гранкі з рукапісам.

|| незак. счы́тваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. счы́тванне, -я, н. і счы́тка, -і, ДМ -тцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

счыта́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. счыта́ю счыта́ем
2-я ас. счыта́еш счыта́еце
3-я ас. счыта́е счыта́юць
Прошлы час
м. счыта́ў счыта́лі
ж. счыта́ла
н. счыта́ла
Загадны лад
2-я ас. счыта́й счыта́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час счыта́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

счыта́ць сов. (сличить путём чтения) счита́ть;

с. гра́нкі з ру́капісам — счита́ть гра́нки с ру́кописью

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

счыта́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Чытаючы, параўнаць і зверыць (які‑н. тэкст). Счытаць гранкі з рукапісам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

счы́таны счи́танный; см. счыта́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

счита́ть​III сов. (сличить путём чтения) счыта́ць;

счита́ть гра́нки с ру́кописью счыта́ць гра́нкі з ру́капісам.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

счы́тваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да счытаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

счыта́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад счытаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

счы́тванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. счытваць — счытаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

счы́тваць несов. (сличать путём чтения) счи́тывать; см. счыта́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)