счу́ты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. счу́ты счу́тая счу́тае счу́тыя
Р. счу́тага счу́тай
счу́тае		 счу́тага счу́тых
Д. счу́таму счу́тай счу́таму счу́тым
В. счу́ты (неадуш.)
счу́тага (адуш.)		 счу́тую счу́тае счу́тыя (неадуш.)
счу́тых (адуш.)
Т. счу́тым счу́тай
счу́таю		 счу́тым счу́тымі
М. счу́тым счу́тай счу́тым счу́тых

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

счу́ты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. счу́ты счу́тая счу́тае счу́тыя
Р. счу́тага счу́тай
счу́тае		 счу́тага счу́тых
Д. счу́таму счу́тай счу́таму счу́тым
В. счу́ты (неадуш.)
счу́тага (адуш.)		 счу́тую счу́тае счу́тыя (неадуш.)
счу́тых (адуш.)
Т. счу́тым счу́тай
счу́таю		 счу́тым счу́тымі
М. счу́тым счу́тай счу́тым счу́тых

Кароткая форма: счу́та.

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

счу́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад счуць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

учу́янный учу́ты, счу́ты;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

услы́шанный

1. пачу́ты; учу́ты; счу́ты;

2. пачу́ты; счу́ты;

3. пачу́ты; см. услы́шать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

счуць, счу́ю, счу́еш, счу́е; счу́ты; зак. (разм.).

1. каго-што і з дадан. Улавіць на слых якія-н. гукі, размову; пачуць.

С. крокі пад акном.

2. што. Атрымаць звесткі пра каго-, што-н., даведацца з якіх-н. крыніц.

Счуў я навіну пра сваіх родзічаў.

3. каго. Пра жывёл: учуць.

Кошка счула мыш і затаілася.

4. перан., што і з дадан. Інтуітыўна прадбачыць.

С. бяду.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)