сча́ліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак., што (спец.).

Змацаваць, злучыць чалкай, канатам.

С. баржы.

|| незак. сча́льваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. сча́льванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сча́ліць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. сча́лю сча́лім
2-я ас. сча́ліш сча́ліце
3-я ас. сча́ліць сча́ляць
Прошлы час
м. сча́ліў сча́лілі
ж. сча́ліла
н. сча́ліла
Загадны лад
2-я ас. сча́ль сча́льце
Дзеепрыслоўе
прош. час сча́ліўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сча́ліць сов., спец. сча́лить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сча́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.

Спец. Змацаваць, злучыць чалам, канатам; звязаць. Счаліць плыты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сча́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да счаліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сча́лены, ‑ая, ‑ае.

Спец. Дзеепрым. зал. пр. ад счаліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сча́льванне, ‑я, н.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. счальваць — счаліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сча́лка, ‑і, ДМ ‑лцы, ж.

Спец.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. счаліць.

2. Канат або жэрдка, якія ўжываюцца для счальвання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)