сча́льванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. сча́льванне
Р. сча́львання
Д. сча́льванню
В. сча́льванне
Т. сча́льваннем
М. сча́льванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сча́льванне ср., спец. сча́ливание, сча́лка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сча́льванне, ‑я, н.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. счальваць — счаліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сча́ліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак., што (спец.).

Змацаваць, злучыць чалкай, канатам.

С. баржы.

|| незак. сча́льваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. сча́льванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)