сці́шаны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сці́шаны сці́шаная сці́шанае сці́шаныя
Р. сці́шанага сці́шанай
сці́шанае		 сці́шанага сці́шаных
Д. сці́шанаму сці́шанай сці́шанаму сці́шаным
В. сці́шаны (неадуш.)
сці́шанага (адуш.)		 сці́шаную сці́шанае сці́шаныя (неадуш.)
сці́шаных (адуш.)
Т. сці́шаным сці́шанай
сці́шанаю		 сці́шаным сці́шанымі
М. сці́шаным сці́шанай сці́шаным сці́шаных

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сці́шаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сці́шаны сці́шаная сці́шанае сці́шаныя
Р. сці́шанага сці́шанай
сці́шанае		 сці́шанага сці́шаных
Д. сці́шанаму сці́шанай сці́шанаму сці́шаным
В. сці́шаны (неадуш.)
сці́шанага (адуш.)		 сці́шаную сці́шанае сці́шаныя (неадуш.)
сці́шаных (адуш.)
Т. сці́шаным сці́шанай
сці́шанаю		 сці́шаным сці́шанымі
М. сці́шаным сці́шанай сці́шаным сці́шаных

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сці́шаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сці́шаны сці́шаная сці́шанае сці́шаныя
Р. сці́шанага сці́шанай
сці́шанае		 сці́шанага сці́шаных
Д. сці́шанаму сці́шанай сці́шанаму сці́шаным
В. сці́шаны (неадуш.)
сці́шанага (адуш.)		 сці́шаную сці́шанае сці́шаныя (неадуш.)
сці́шаных (адуш.)
Т. сці́шаным сці́шанай
сці́шанаю		 сці́шаным сці́шанымі
М. сці́шаным сці́шанай сці́шаным сці́шаных

Кароткая форма: сці́шана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сці́шаны

1. осла́бленный;

2. заме́дленный;

3. уме́ренный, уба́вленный;

4. уня́тый, успоко́енный;

5. успоко́енный; уня́тый;

6. уня́тый;

1-6 см. сці́шыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сці́шаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад сцішыць.

2. у знач. прым. Які прыйшоў у стан спакою; прыціхлы; супакоены, ціхі. Гукі плылі ў сцішаным жнівеньскім вечары, як няпэўны ўспамін аб страчанай радасці. Радкевіч. Жанчына шастала паперкамі, і ў сцішаным аўтобусе гэтае шастанне грымела, як выбух. Скрыган. [Кіра] дыхала роўна, амаль нячутна, і на яе было прыемна глядзець — спакойную, сцішаную, без трывог. Карпаў.

3. у знач. прым. Прыглушаны, ціхі. Раптам да .. вуха [Лабановіча] даляцела сцішаная гамонка з глыбіні кустоў. Колас. Жалезны лямант і скрыгат узлятаюць аж пад высокія зводы даху і адтуль ападаюць ужо сцішаным рэхам. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

присмире́вший супако́ены, сці́шаны, уціхамі́раны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыці́хлы, -ая, -ае.

1. Які перастаў падаваць гукі, ствараць шум; сцішаны; прыглушаны.

Прыціхлая вячэрняя вёска.

Прыціхлая гаворка.

2. Які перастаў рухацца, заціх, паслабеў у сіле свайго праяўлення.

Прыціхлыя дзеці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сці́шана,

1. Прысл. да сцішаны (у 2, 3 знач.).

2. безас. у знач. вык. Ціха, спакойна. Пав вечар сцішана было. Было салодка. Адпачывала і сяло, А з ім і лодка. Семашкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

успоко́енный

1. прич. супако́ены, заспако́ены; сці́шаны, суці́шаны, суня́ты; уціхамі́раны; см. успоко́ить;

2. прил. заспако́ены; (спокойный) спако́йны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шапо́ткі, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і шапаткі. Рыбак таксама ўслухаўся ў сцішаны шапоткі расказ, падобны да шамацення саламянай страхі на ветры. Быкаў. Снаваўся голас з песень у жытах, Са звону пчол, з шапоткай плыні траў, З журбы асенняй, што ранне птах. Зуёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)