сці́ртавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сці́ртавы сці́ртавая сці́ртавае сці́ртавыя
Р. сці́ртавага сці́ртавай
сці́ртавае		 сці́ртавага сці́ртавых
Д. сці́ртаваму сці́ртавай сці́ртаваму сці́ртавым
В. сці́ртавы (неадуш.)
сці́ртавага (адуш.)		 сці́ртавую сці́ртавае сці́ртавыя (неадуш.)
сці́ртавых (адуш.)
Т. сці́ртавым сці́ртавай
сці́ртаваю		 сці́ртавым сці́ртавымі
М. сці́ртавым сці́ртавай сці́ртавым сці́ртавых

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сці́ртавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сцірты (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сці́рта, -ы, ДМ -рце, мн. -ы, сцірт і сціртаў, ж.

Вялікі стог сена, саломы, снапоў збожжа і пад., прызначаны для захавання пад адкрытым небам.

Салома ў сціртах.

|| прым. сці́ртавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бунтово́й сці́ртавы; вя́зкавы; па́кавы; см. бунт​II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)