Сціпіны́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Сціпіны́
Р. Сціпіно́ў
Д. Сціпіна́м
В. Сціпіны́
Т. Сціпіна́мі
М. Сціпіна́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Сці́піны ’капылы ў санях’ (воран., LKK, 16). З літ. stipinaĩ тс’ (там жа, 190).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)