сціна́нне гл. сцяць².

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сціна́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. сціна́нне
Р. сціна́ння
Д. сціна́нню
В. сціна́нне
Т. сціна́ннем
М. сціна́нні

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сціна́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. сцінаць ​2 — сцяць ​2 (у 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сцяць², сатну́, сатне́ш, сатне́; сатнём, сатняце́, сатну́ць; сцяў, сцяла́, -ло́; сатні́; сця́ты; зак., што (разм.).

1. Абхапіўшы, сціснуць.

С. рукі рамянямі.

2. Шчыльна злучыць (губы, зубы і пад.).

С. губы да болю.

3. Сціснуць (грудзі, горла), перашкаджаючы дыхаць.

Нешта сцяло грудзі, пераняло дыханне.

4. безас. Пра мароз: сцягнуць, схапіць.

Вечарам ваду сцяло.

|| незак. сціна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. сціна́нне, -я, н. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

поджа́тие

1. (ног) падку́рчванне, -ння ср., падгіна́нне, -ння ср.; (хвоста) падку́рчванне, -ння ср., падціска́нне, -ння ср., падту́льванне, -ння ср.; (губ) сціска́нне, -ння ср., сту́льванне, -ння ср., сціна́нне, -ння ср.;

2. (прижимание) разг. прыціска́нне, -ння ср.; см. поджима́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

поджима́ние

1. (ног) падку́рчванне, -ння ср., падгіна́нне, -ння ср.; (хвоста) падку́рчванне, -ння ср., падціска́нне, -ння ср.; падту́льванне, -ння ср.; (губ) сціска́нне, -ння ср., сту́льванне, -ння ср., сціна́нне, -ння ср.;

2. (прижимание) разг. прыціска́нне, -ння ср.; см. поджима́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)