сцё́кавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сцё́кавы сцё́кавая сцё́кавае сцё́кавыя
Р. сцё́кавага сцё́кавай
сцё́кавае		 сцё́кавага сцё́кавых
Д. сцё́каваму сцё́кавай сцё́каваму сцё́кавым
В. сцё́кавы (неадуш.)
сцё́кавага (адуш.)		 сцё́кавую сцё́кавае сцё́кавыя (неадуш.)
сцё́кавых (адуш.)
Т. сцё́кавым сцё́кавай
сцё́каваю		 сцё́кавым сцё́кавымі
М. сцё́кавым сцё́кавай сцё́кавым сцё́кавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сцёкавы в разн. знач. сто́чный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сцёкавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які сцякае куды‑н. Сцёкавыя воды.

2. Які мае сцёк (пра вадаёмы). Сцёкавае возера.

3. Прызначаны для сцёку чаго‑н. Сцёкавая труба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сцёк, -у, мн. -і, -аў, м.

1. гл. сцячы.

2. Месца, прыстасаванне, па якім сцякае вада.

Памыйны с.

Прамысловыя сцёкі.

|| прым. сцёкавы, -ая, -ае.

Сцёкавая труба.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сто́чный сцёкавы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)