Сцяпа́н
назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
Сцяпа́н |
Сцяпа́ны |
| Р. |
Сцяпа́на |
Сцяпа́наў |
| Д. |
Сцяпа́ну |
Сцяпа́нам |
| В. |
Сцяпа́на |
Сцяпа́наў |
| Т. |
Сцяпа́нам |
Сцяпа́намі |
| М. |
Сцяпа́не |
Сцяпа́нах |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
перакрыча́ць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго.
Заглушыць сваім крыкам голас другога; дабіцца, дамагчыся таго, каб свой голас быў пачуты сярод іншых гукаў. Пеўні стараліся перакрычаць адзін другога. Даніленка. — Дзядзька Сцяпан! — старалася перакрычаць Ячнага Валька. — Дзядзька Сцяпан!.. Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
неасцяро́га, ‑і, ДМ ‑розе, ж.
Разм. Адсутнасць або недастатковасць асцярожнасці. Загінуў Сцяпан Жарыкаў праз сваю залішнюю бестурботнасць, неасцярогу. Казлоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
размітынгава́цца, ‑гуюся, ‑гуешся, ‑гуецца; зак.
Разм. Пачаць многа мітынгаваць. Не вельмі быў спрытным Сцяпан на мітынгі, але тут нават размітынгаваўся. Пестрак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раскара́чыцца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак.
Разм. Раскарачыць свае ногі. Яшчэ імгненне — і Сцяпан, раскарачыўшыся, прыгнуўшы галаву, стаў ірваць з-за плячэй вінтоўку... Навуменка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рызыка́нцік, ‑а, м.
Памянш.-зневаж. да рызыкант. Жадаючы перавесці размову на другую тэму, Сцяпан Захаравіч загаварыў: — А таму рызыканціку я камандзіроўку падпісаў... Гурскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дво́рны, ‑ая, ‑ае.
Тое, што і дваровы (у 2 знач.). Бацька .. быў дворны пастух, і з малых гадоў Сцяпан быў у яго падпаскам. Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дысерта́нт, ‑а, М ‑нце, м.
Той, хто працуе над дысертацыяй, абараняе дысертацыю. — Вось, — паказаў на Рыгора Сцяпан Раманавіч. — Наш дысертант. Таленавіты малады вучоны. Арабей.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нязно́снасць, ‑і, ж.
Уласцівасць нязноснага (у 1 знач.). Сцяпан прыдушыў у сабе роспачны енк і з яшчэ большай нязноснасцю адчуў уладарную патрэбу есці. Быкаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
самаарганіза́цыя, ‑і, ж.
Арганізацыя сваёй працы, дзейнасці. [Хведар Мікалаевіч:] — Самаарганізацыя трэба вышэйшая. Увага да, жывога жыцця, вядома, самая пільная. Урастаць трэба ў калектыў, Сцяпан Міхайлавіч. Мыслівец.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)