сцяжэ́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. сцяжэ́ю сцяжэ́ем
2-я ас. сцяжэ́еш сцяжэ́еце
3-я ас. сцяжэ́е сцяжэ́юць
Прошлы час
м. сцяжэ́ў сцяжэ́лі
ж. сцяжэ́ла
н. сцяжэ́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час сцяжэ́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сцяжэ́ць, ‑эю, ‑эеш, ‑эе; зак.

Абл. Ацяжэць. Доля ты нашая — сумнае жніва, думка пра сноп, што сцяжэе ў руках... Капае званка на сэрца, на нізу горкая песня — сляза жаўрука... Таўлай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)