сцяга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.
1. Праўсё, многае: цягнучы, несучы, сабраць у адно месца.
С. хвораст у кучу.
2. Знасіць (разм.).
С. касцюм за сезон.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сцяга́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
сцяга́ю |
сцяга́ем |
| 2-я ас. |
сцяга́еш |
сцяга́еце |
| 3-я ас. |
сцяга́е |
сцяга́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
сцяга́ў |
сцяга́лі |
| ж. |
сцяга́ла |
| н. |
сцяга́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
сцяга́й |
сцяга́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
сцяга́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
сцяга́ць сов., разг.
1. см. пасця́гваць;
2. затащи́ть куда́-л. и притащи́ть обра́тно;
3. (износить) истаска́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сцяга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
1. Цягнучы, несучы, звалачы, сабраць у адно месца ўсё, многае. Сцягаць жэрдзе ў кучу.
2. Разм. Звадзіць куды‑н. і прывесці назад. Сцягаць старога на базар.
3. Разм. Знасіць. Сцягаць сукенку за адно лета.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Сця́глы ’худы’ (Марц.). Да сцягаць ’рабіць больш кампактным’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сця́гаўя, сця́жкі ’кудзеля з ільну, што быў зблытаны’ (Варл.). Ад сцяга́ць ’сцягваць’, гл. цягаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
истаска́ть сов., разг. (износить) знасі́ць; сцяга́ць; зацяга́ць; (обувь — ещё) стапта́ць; (истрепать — ещё) падра́ць; зацяга́ць; патрапа́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Сцягну́ць ’зняць, звалачы, украсці’, ’сціснуць, скурчыць, злучыць, змацаваць’ (ТСБМ, Некр. і Байк., Варл., Сл. ПЗБ, Бяльк.), сцяга́ць, сця́гваць ’знімаць, красці’, ’сціскаць, злучаць’ (Ласт., Некр. і Байк., Янк. 2), сцягці́ ’сцягнуць’ (Сл. ПЗБ), сцягну́цца ’збегчыся, ссесціся (пра тканіну)’ (Сл. ПЗБ), ’паказацца доўгім’ (Ян.), сцяну́цца ’крануцца’ (люб., Жыв. НС), сцегціса ’здоўжыцца’ (ТС), сцягацца ’сцягвацца’ (Сл. ПЗБ), ’схадзіць’ (Варл.), ’цягнуцца доўга’ (Мат. Гом.), сце́гацца ’здоўжвацца, скарачацца’ (ТС), ’змучыцца, змардавацца’ (Растарг.), ’праходзіць марудна, доўга (пра час)’ (ПСл), сця́гвацца ’перасяляцца’ (Сл. ПЗБ), ст.-бел. стѧгнутисѧ ’перасяліцца, перабрацца’ (Альтбаўэр). Параўн. укр. дыял. стега́цца ’надакучаць, надаядаць’. Да цягнуцца, цягнуць (гл.); меркаванні пра сувязь палескага дзеяслова са значэннем ’надаядаць, надакучаць’ з цяжкі, туга (ЕСУМ, 5, 405) беспадстаўныя.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)