Сця́га ’нізіна са сцёкам’ (ТС), сця́гліна ’дол, упадзіна, лагчына’ (паст., Сл. ПЗБ); да сцягнуць < цягнуць, г. зн. месца, якое сцягвае ваду або якое цягнецца на пэўную адлегласць.

Сцяга́ ’сцежка’ (Ласт., Рам. 8–9, Касп.; рас., Шатал.), ’дарога, шлях’ (Сл. ПЗБ), сціга́ ’тс’: за гумном ідзець сціга, вы той сцягой ідзіці (рас., ЛА, 4), ’троп’: сцегі́ ваўчыныя (брасл., Сл. ПЗБ). Параўн. рус. дыял. стега́ ’сцежка’. Прасл. *stьga, звязанае чаргаваннем галосных са сцігаць (гл.), параўн. роднасныя лат. stiga ’сцежка, пешаходная дарожка’, ст.-в.-ням. stëg ’тс’, з іншай ступенню вакалізма гоц. staiga ’дарога’, ст.-в.-ням. steiga, алб. shtek ’сцежка, праход’, што да і.-е. *steigh‑ ’крочыць, падымацца’ (Фасмер, 3, 752; Скок, 3, 331; Глухак, 583). Гл. таксама сцежка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

чырванасця́жны, -ая, -ае.

Узнагароджаны ордэнам Чырвонага Сцяга.

Ч. ансамбль.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

флагшто́к, -а, мн. -і, -аў, м.

Шост для пад’ёму сцяга.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Сця́г

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Сця́г
Р. Сця́га
Д. Сця́гу
В. Сця́г
Т. Сця́гам
М. Сця́гу

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фал, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Канат, вяроўка, трос на караблі для падымання сцяга, ветразяў і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сця́г

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сця́г сцягі́
Р. сця́га сцяго́ў
Д. сця́гу сцяга́м
В. сця́г сцягі́
Т. сця́гам сцяга́мі
М. сця́гу сцяга́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пало́тнішча, -а, мн. -ы, -нішч і -нішчаў, н.

Адрэзак тканіны на ўсю шырыню сатканага кавалка.

Стол прэзідыума быў накрыты чырвоным палотнішчам.

П. сцяга.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стяг высок. сцяг, род. сця́га м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чырванасця́жнік, ‑а, м.

Разм. Асоба, узнагароджаная ордэнам Чырвонага Сцяга.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дрэ́ўка ср.

1. дре́вко;

д. сця́га — дре́вко зна́мени;

2. (для топки) чу́рка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)