сцяба́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. сцяба́нне
Р. сцяба́ння
Д. сцяба́нню
В. сцяба́нне
Т. сцяба́ннем
М. сцяба́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сцяба́нне ср., см. сцёбанне

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сцяба́нне і сцёбанне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. сцябаць, сцёбаць і сцябацца, сцёбацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сцяба́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; незак., каго (што).

Біць чым-н. гнуткім, хвастаць.

С. дубцом.

|| зак. вы́сцебаць, -аю, -аеш, -ае; -аны.

|| аднакр. сцебану́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты і сцёбнуць, -ну, -неш, -не; -ні; -нуты.

|| наз. сцяба́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сцёбанне,

гл. сцябанне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стега́ние​I сцяба́нне, -ння ср., хваста́нне, -ння ср.; см. стега́ть​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хлеста́ние хваста́нне, -ння ср.; сцёбанне, -ння ср., сцяба́нне, -ння ср.; пля́сканне, -ння ср.; ля́сканне, -ння ср.; см. хлеста́ть​ 1.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)