сцю́ард
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
сцю́ард |
сцю́арды |
| Р. |
сцю́арда |
сцю́ардаў |
| Д. |
сцю́арду |
сцю́ардам |
| В. |
сцю́арда |
сцю́ардаў |
| Т. |
сцю́ардам |
сцю́ардамі |
| М. |
сцю́ардзе |
сцю́ардах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ву́стрыца, ‑ы, ж.
Марскі малюск сямейства двухстворкавых, прыдатны да яды. І вустрыцы, і рабчыкі сцюарды ўжо нясуць. Панчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)