схі́мніцкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
схі́мніцкі |
схі́мніцкая |
схі́мніцкае |
схі́мніцкія |
| Р. |
схі́мніцкага |
схі́мніцкай
схі́мніцкае |
схі́мніцкага |
схі́мніцкіх |
| Д. |
схі́мніцкаму |
схі́мніцкай |
схі́мніцкаму |
схі́мніцкім |
| В. |
схі́мніцкі (неадуш.)
схі́мніцкага (адуш.) |
схі́мніцкую |
схі́мніцкае |
схі́мніцкія (неадуш.)
схі́мніцкіх (адуш.) |
| Т. |
схі́мніцкім |
схі́мніцкай
схі́мніцкаю |
схі́мніцкім |
схі́мніцкімі |
| М. |
схі́мніцкім |
схі́мніцкай |
схі́мніцкім |
схі́мніцкіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
схі́мніцкі церк. схи́мнический
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
схі́мніцкі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да схімніка, схімніцтва. Схімніцкае жыццё.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
схі́мнік, -а, мн. -і, -аў, м.
Манах, які прыняў схіму.
|| ж. схі́мніца, -ы, мн. -ы, -ніц.
|| прым. схі́мніцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
схи́мнический схі́мніцкі;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)