схваці́ць, схвачу́, схва́ціш, схва́ціць; схва́чаны; зак., каго-што.

Тое, што і схапіць.

|| незак. схва́тваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

схваці́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. схвачу́ схва́цім
2-я ас. схва́ціш схва́ціце
3-я ас. схва́ціць схва́цяць
Прошлы час
м. схваці́ў схваці́лі
ж. схваці́ла
н. схваці́ла
Загадны лад
2-я ас. схваці́ схваці́це
Дзеепрыслоўе
прош. час схваці́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

схваці́ць сов., см. схапі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

схваці́ць, схвачу, схваціш, схваціць; зак., каго-што.

Тое, што і схапіць. Чалавек паспешна схваціў пад паху шапку і жакетку і баязліва выскачыў за дзверы. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

схва́тваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да схваціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

схва́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад схваціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

схва́тванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. схватваць — схваціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

схвати́ть сов., в разн. знач. схапі́ць, схваці́ць;

схвати́ть ребёнка за́ руку схапі́ць (схваці́ць) дзіця́ за руку́;

схвати́ть на́сморк схапі́ць (схваці́ць) на́смарк;

бы́стро схвати́ть чужу́ю мысль ху́тка схапі́ць чужу́ю ду́мку;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

*Схва́нуць, схва́нуты ’схапіць’ (Сл. Брэс.). Параўн. балг. схва́на ’зразумець, засвоіць’, ’схапіць, стаць нерухомым, звесці (ад болю)’, макед. сфана ’зразумець, улавіць (сэнс)’. Дзеяслоў аднакратнага дзеяння ад схваці́ць ’схапіць’, што да *xvatati ’хапаць, лавіць’ (гл. хватаць). Пра семантычны паралелізм палес. схваці́ць ’зразумець, засвоіць’, серб.-харв. схва̏тити ’тс’ і пад., гл. Талстыя, Полес. сб., 10.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)