сфі́нктар
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
сфі́нктар |
сфі́нктары |
| Р. |
сфі́нктара |
сфі́нктараў |
| Д. |
сфі́нктару |
сфі́нктарам |
| В. |
сфі́нктар |
сфі́нктары |
| Т. |
сфі́нктарам |
сфі́нктарамі |
| М. |
сфі́нктары |
сфі́нктарах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
сфі́нктар м., анат. сфи́нктер
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сфи́нктер анат. сфі́нктар, -ра м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)