сфальцава́ць гл. фальцаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сфальцава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. сфальцу́ю сфальцу́ем
2-я ас. сфальцу́еш сфальцу́еце
3-я ас. сфальцу́е сфальцу́юць
Прошлы час
м. сфальцава́ў сфальцава́лі
ж. сфальцава́ла
н. сфальцава́ла
Загадны лад
2-я ас. сфальцу́й сфальцу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час сфальцава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сфальцава́ць сов., спец. сфальцева́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сфальцава́ць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; зак., што.

Спец.

1. Загінаючы і заціскаючы краі, злучыць (металічныя лісты).

2. Сагнуць (друкаваны аркуш) у пэўным парадку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фальцава́ць, -цу́ю, -цу́еш, -цу́е; -цу́й; -цава́ны; незак., што (спец.).

1. Згінаць аддрукаваны аркуш пэўным чынам.

Ф. кнігу.

2. Згінаючы і заціскаючы канцы, злучаць (пра металічныя лісты).

|| зак. сфальцава́ць, -цу́ю, -цу́еш, -цу́е; -цу́й; -цава́ны.

|| наз. фальцава́нне, -я, н. і фальцо́ўка, -і, ДМ -о́ўцы, ж.

|| прым. фальцо́вачны, -ая, -ае і фальцава́льны, -ая, -ае.

Фальцовачнае шво.

Фальцавальны цэх.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сфальцева́ть сов., техн., тип. сфальцава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сфальцава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад сфальцаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)