суча́сніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. суча́сніца суча́сніцы
Р. суча́сніцы суча́сніц
Д. суча́сніцы суча́сніцам
В. суча́сніцу суча́сніц
Т. суча́сніцай
суча́сніцаю		 суча́сніцамі
М. суча́сніцы суча́сніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

суча́сніца ж. совреме́нница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

суча́сніца, ‑ы, ж.

Жан. да сучаснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суча́снік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які жыве ў адзін і той жа час з кім-, чым-н.

Мы — сучаснікі вялікіх падзей.

|| ж. суча́сніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

совреме́нница суча́сніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)