суціша́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. суціша́ю суціша́ем
2-я ас. суціша́еш суціша́еце
3-я ас. суціша́е суціша́юць
Прошлы час
м. суціша́ў суціша́лі
ж. суціша́ла
н. суціша́ла
Загадны лад
2-я ас. суціша́й суціша́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час суціша́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

суціша́ць несов.

1. унима́ть; успока́ивать;

2. (сдерживать) умеря́ть;

3. (делать медленнее) замедля́ть;

1-3 см. суці́шыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

суціша́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да суцішыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суці́шыць, -шу, -шыш, -шыць; -шаны; зак.

1. каго-што. Супакоіць, давесці да стану спакою, уціхамірыць.

С. дзяцей.

2. што. Змякчыць, зрабіць менш адчувальным; аслабіць, прыглушыць якое-н. пачуццё.

С. боль.

С. хваляванне.

3. каго-што. Прыцішыць, затрымаць (чый-н. ход, рухі пад.).

С. каня.

С. бег.

|| незак. суціша́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. суцішэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

суці́шваць несов., см. суціша́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

суціша́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да суцішыцца.

2. Зал. да суцішаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

утиша́ть несов., уст., прост. суціша́ць, уціхамі́рваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

суці́шыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. суці́шу суці́шым
2-я ас. суці́шыш суці́шыце
3-я ас. суці́шыць суці́шаць
Прошлы час
м. суці́шыў суці́шылі
ж. суці́шыла
н. суці́шыла
Загадны лад
2-я ас. суці́ш суці́шце
Дзеепрыслоўе
прош. час суці́шыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Таймава́ць ’супакойваць, стрымліваць’ (Сцяшк. Сл.), часцей утаймава́ць, гл. З польск. tamować ’рабіць запруду, гаціць’, перан. ’суцішаць’, гл. тамаваць, тама.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

унима́ть несов.

1. (укрощать, усмирять) уціхамі́рваць, суніма́ць;

2. (останавливать) суніма́ць;

3. (чувство) суціша́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)