суцяша́цца гл. суцешыцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
суцяша́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
суцяша́юся |
суцяша́емся |
| 2-я ас. |
суцяша́ешся |
суцяша́ецеся |
| 3-я ас. |
суцяша́ецца |
суцяша́юцца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
суцяша́ўся |
суцяша́ліся |
| ж. |
суцяша́лася |
| н. |
суцяша́лася |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
суцяша́йся |
суцяша́йцеся |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
суцяша́ючыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
суцяша́цца несов., возвр., страд. утеша́ться
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
суцяша́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да суцешыцца.
2. Зал. да суцяшаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
суце́шыць, -шу, -шыш, -шыць; -шаны; зак., каго (што).
Аблегчыць чыё-н. гора, перажыванне, заспакоіць каго-н. чым-н. радасным.
С. няшчаснага.
|| незак. суцяша́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| звар. суце́шыцца, -шуся, -шышся, -шыцца; незак. суцяша́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.
|| наз. суцяшэ́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
утеша́ться
1. (успокаиваться) уцяша́цца, суцяша́цца; заспако́йвацца;
2. (радоваться) це́шыцца;
3. страд. уцяша́цца, суцяша́цца; заспако́йвацца;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
суцяшэ́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. суцяшаць — суцешыць і стан паводле знач. дзеясл. суцяшацца — суцешыцца. Гаварыць у суцяшэнне. Выслухаць словы суцяшэння. □ Я сама шукала суцяшэння. Караткевіч. // звычайна мн. (суцяшэ́нні, ‑яў). Угаворы, спачувальныя словы. Я рад за вас быў. Я вам [таварышам] не зайздросціў. І вы суцяшэннямі не абражалі мяне. Панчанка. Ды ўжо суцяшэнні Сяргею не трэба, — адчуў ён сэрцам, Адчуў, што канец непазбежны, што піша хвароба прысуд. Жычка.
2. Тое, што суцяшае, дае супакаенне, палёгку. Аддаліліся ўсе тыя, з кім некалі спрачаўся, сварыўся, даводзіў сваё. Цяпер поўная яснасць і поўны спакой. Але ў гэтым мала суцяшэння. Шамякін.
3. перан. Занятак, прадмет, які прыносіць здавальненне, радасць. Кнігі — маё суцяшэнне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)