суце́шыцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
суце́шуся |
суце́шымся |
| 2-я ас. |
суце́шышся |
суце́шыцеся |
| 3-я ас. |
суце́шыцца |
суце́шацца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
суце́шыўся |
суце́шыліся |
| ж. |
суце́шылася |
| н. |
суце́шылася |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
суце́шся |
суце́шцеся |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
суце́шыўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
суце́шыцца сов. уте́шиться
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
суце́шыцца, ‑шуся, ‑шышся, ‑шыцца; зак.
Перастаць гаварыць, плакаць; супакоіцца. [Марына Андрэеўна] ішла сюды суцешыцца ад вялікага асабістага гора, а цяпер шукала ў думках суцяшэння яшчэ і ад таго балючага, што ўразіла яе тут. Марціновіч. Але ў хуткім часе бабка перастала так часта ўспамінаць сваю прапажу і крыху суцешылася. Сяркоў. // Знайсці для сябе суцяшэнне, супакаенне ў чым‑н. Ціхай надзеяй суцешуся я: Мабыць, спатрэбіцца песня мая? Чарнушэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
суце́шыць, -шу, -шыш, -шыць; -шаны; зак., каго (што).
Аблегчыць чыё-н. гора, перажыванне, заспакоіць каго-н. чым-н. радасным.
С. няшчаснага.
|| незак. суцяша́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| звар. суце́шыцца, -шуся, -шышся, -шыцца; незак. суцяша́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.
|| наз. суцяшэ́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
суцяша́цца гл. суцешыцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
уте́шиться уце́шыцца, суце́шыцца; заспако́іцца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
суцяша́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да суцешыцца.
2. Зал. да суцяшаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адагрэ́цца, -э́юся, -э́ешся, -э́ецца; зак.
1. Сагрэцца, зрабіцца цёплым; вярнуць сабе нармальны стан.
А. каля печкі.
А. ў цёплай хаце.
2. перан. Суцешыцца, супакоіцца.
А. душой.
|| незак. адаграва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.
|| наз. адаграва́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
суцяшэ́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. суцяшаць — суцешыць і стан паводле знач. дзеясл. суцяшацца — суцешыцца. Гаварыць у суцяшэнне. Выслухаць словы суцяшэння. □ Я сама шукала суцяшэння. Караткевіч. // звычайна мн. (суцяшэ́нні, ‑яў). Угаворы, спачувальныя словы. Я рад за вас быў. Я вам [таварышам] не зайздросціў. І вы суцяшэннямі не абражалі мяне. Панчанка. Ды ўжо суцяшэнні Сяргею не трэба, — адчуў ён сэрцам, Адчуў, што канец непазбежны, што піша хвароба прысуд. Жычка.
2. Тое, што суцяшае, дае супакаенне, палёгку. Аддаліліся ўсе тыя, з кім некалі спрачаўся, сварыўся, даводзіў сваё. Цяпер поўная яснасць і поўны спакой. Але ў гэтым мала суцяшэння. Шамякін.
3. перан. Занятак, прадмет, які прыносіць здавальненне, радасць. Кнігі — маё суцяшэнне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)