сухо́й прям., перен. сухі́;
сухо́е бельё суха́я бялі́зна;
сухо́е ле́то сухо́е ле́та;
сухо́й во́здух сухо́е паве́тра;
суха́я еда́ суха́я е́жа;
весь он жи́листый и сухо́й уве́сь ён жы́лісты і сухі́;
суха́я встре́ча суха́я сустрэ́ча;
сухо́й расска́з сухо́е апавяда́нне;
сухо́й ка́шель сухі́ ка́шаль;
сухо́й треск сухі́ трэск;
сухо́е де́рево сухо́е дрэ́ва;
суха́я рука́ суха́я рука́;
сухо́й хлеб сухі́ хлеб;
сухо́й тума́н сухі́ тума́н;
◊
вы́йти сухи́м из воды́ вы́йсці сухі́м з вады́;
держа́ть по́рох сухи́м трыма́ць по́рах сухі́м;
сухо́й ни́тки не оста́лось сухо́й ні́ткі не застало́ся.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сухі́
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
сухі́ |
суха́я |
сухо́е |
сухі́я |
| Р. |
сухо́га |
сухо́й сухо́е |
сухо́га |
сухі́х |
| Д. |
сухо́му |
сухо́й |
сухо́му |
сухі́м |
| В. |
сухі́ (неадуш.) сухо́га (адуш.) |
суху́ю |
сухо́е |
сухі́я (неадуш.) сухі́х (адуш.) |
| Т. |
сухі́м |
сухо́й сухо́ю |
сухі́м |
сухі́мі |
| М. |
сухі́м |
сухо́й |
сухі́м |
сухі́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
паве́трана-сухі́
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
паве́трана-сухі́ |
паве́трана-суха́я |
паве́трана-сухо́е |
паве́трана-сухі́я |
| Р. |
паве́трана-сухо́га |
паве́трана-сухо́й паве́трана-сухо́е |
паве́трана-сухо́га |
паве́трана-сухі́х |
| Д. |
паве́трана-сухо́му |
паве́трана-сухо́й |
паве́трана-сухо́му |
паве́трана-сухі́м |
| В. |
паве́трана-сухі́ (неадуш.) паве́трана-сухо́га (адуш.) |
паве́трана-суху́ю |
паве́трана-сухо́е |
паве́трана-сухі́я (неадуш.) паве́трана-сухі́х (адуш.) |
| Т. |
паве́трана-сухі́м |
паве́трана-сухо́й паве́трана-сухо́ю |
паве́трана-сухі́м |
паве́трана-сухі́мі |
| М. |
паве́трана-сухі́м |
паве́трана-сухо́й |
паве́трана-сухі́м |
паве́трана-сухі́х |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
просо́хший прасо́хлы; (сухой) сухі́.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ку́піна, -ы, мн. -ы, -пі́н, ж.
Грудок сухой, цвёрдай зямлі на нізкім або балоцістым месцы, аброслы мохам, травой.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
перхо́та разг. (сухой кашель) пярхо́та, -ты ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
крэазо́т, -у, М -зо́це, м.
Прадукт сухой перагонкі драўніны — масляністая вадкасць з пахам драўніннага дзёгцю, якая выкарыстоўваецца ў медыцыне і тэхніцы.
|| прым. крэазо́тавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
бензо́л, -у, м.
Бясколерная гаручая вадкасць са своеасаблівым пахам, якая атрымліваецца пры сухой перагонцы вугалю, нафты і выкарыстоўваецца ў хімічнай прамысловасці.
|| прым. бензо́лавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сухі́ в разн. знач. сухо́й;
суха́я бялі́зна — сухо́е бельё;
сухо́е паве́тра — сухо́й во́здух;
сухо́е ле́та — сухо́е ле́то;
сухо́е дрэ́ва — сухо́е де́рево;
суха́я рука́ — суха́я рука́;
с. хлеб — сухо́й хлеб;
суха́я е́жа — суха́я пи́ща;
с. ка́шаль — сухо́й ка́шель;
суха́я сустрэ́ча — суха́я встре́ча;
сухо́е апавяда́нне — сухо́й расска́з;
с. трэск — сухо́й треск;
○ сухі́я кармы́ — с.-х. сухи́е корма́;
суха́я пераго́нка — тех. суха́я перего́нка;
сухо́е віно́ — сухо́е вино́;
с. паёк — сухо́й паёк;
с. лік — спорт. сухо́й счёт;
с. лёд — сухо́й лёд;
◊ выйсці́ сухі́м з вады́ — вы́йти сухи́м из воды́;
с. зако́н — сухо́й зако́н;
трыма́ць по́рах сухі́м — держа́ть по́рох сухи́м;
аб сухі́м хле́бе — сухи́м хле́бом пита́ясь;
сухо́й ні́ткі не застало́ся — сухо́й ни́тки не оста́лось;
сухо́га ме́сца няма́ — сухо́го ме́ста нет
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ало́вак, ало́ўка, мн. ало́ўкі, ало́ўкаў, м.
Прылада для пісьма, малявання, чарчэння — тонкая палачка графіту або сухой фарбы ў драўлянай, пластыкавай, металічнай і інш. абалонцы.
Каляровыя алоўкі.
|| прым. ало́ўкавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)