сухалю́б
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
сухалю́б |
сухалю́бы |
| Р. |
сухалю́ба |
сухалю́баў |
| Д. |
сухалю́бу |
сухалю́бам |
| В. |
сухалю́б |
сухалю́бы |
| Т. |
сухалю́бам |
сухалю́бамі |
| М. |
сухалю́бе |
сухалю́бах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
сухалю́б, -бу м., бот. сухолю́б
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сухалю́б, ‑а, м.
Сухалюбівая расліна.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сухолю́б бот. сухалю́б, -бу м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)