сусло́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
сусло́н |
сусло́ны |
| Р. |
сусло́ну |
сусло́наў |
| Д. |
сусло́ну |
сусло́нам |
| В. |
сусло́н |
сусло́ны |
| Т. |
сусло́нам |
сусло́намі |
| М. |
сусло́не |
сусло́нах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Сусло́н ’малая ўкладка снапоў у полі’ (пін., ДАБМ, камент., 877), ’нахіл’, сусло́ны ’нахілены, пакаты’ (Ласт.). Укр. суслі́н ’укладка снапоў у полі’ (з рус., ЕСУМ, 5, 483), рус. сусло́н ’тс’. Прыставачнае ўтварэнне ад сланіць, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
мэ́ндлік м., с.-х. сусло́н; ба́бка ж.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)