сусе́дні, -яя, -яе.

Размешчаны па суседстве, блізка, побач з кім-, чым-н.

С. надзел зямлі.

Суседняя краіна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сусе́дні

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сусе́дні сусе́дняя сусе́дняе сусе́днія
Р. сусе́дняга сусе́дняй
сусе́дняе		 сусе́дняга сусе́дніх
Д. сусе́дняму сусе́дняй сусе́дняму сусе́днім
В. сусе́дні (неадуш.)
сусе́дняга (адуш.)		 сусе́днюю сусе́дняе сусе́днія (неадуш.)
сусе́дніх (адуш.)
Т. сусе́днім сусе́дняй
сусе́дняю		 сусе́днім сусе́днімі
М. сусе́днім сусе́дняй сусе́днім сусе́дніх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сусе́дні сосе́дний

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сусе́дні, ‑яя, ‑яе.

1. Які знаходзіцца паблізу, побач, размешчаны па суседству. [Валя] саскочыла, азірнулася ў бакі і шмыгнула пад састаў, што стаяў на суседнім пуці... Мележ. Дзяцел нехаця ўзняўся з бярозы і пераляцеў на суседнюю. Даніленка. У суседнім пакоі стаялі па-святочнаму прыбраныя сталы, ярка гарэлі лямпы. С. Александровіч.

2. Які жыве па суседству з кім‑н. Аднойчы гуляў пан у карты і выйграў у суседняга пана маёнтак. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сосе́дний сусе́дні;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

суме́жны, -ая, -ае.

Які знаходзіцца непасрэдна побач; суседні; цесна звязаны з чым-н., блізкі.

С. ўчастак бульбы.

Сумежныя галіны навукі.

|| наз. суме́жнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Прыто́лічны (прыто́лычны) ’суседні’ (Булг.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

паці́ху, прысл.

1. Нягучна, ціха; злёгку, асцярожна, стараючыся не рабіць шуму.

Гутарыць п.

П. шумеў бор.

П. прайсці ў суседні пакой.

2. Павольна, не спяшаючыся; мала-памалу.

Хадзіць п.

Мы самі п. ўсё тут зробім.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

налюбава́ць, ‑бую, ‑буеш, ‑буе; зак., каго-што.

Разм. Нагледзець, выбраць. Налюбаваць месца. □ Суседні ўзгорак [Вінцэсь] налюбаваў для другой хаты. Мікуліч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ба́цнуцца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; зак. і аднакр.

Разм. З шумам паваліцца, кінуцца. Мікалай Яўсеевіч шмыгнуў у суседні пакой і бацнуўся на канапу. Кавалёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)