супрама́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. супрама́т
Р. супрама́ту
Д. супрама́ту
В. супрама́т
Т. супрама́там
М. супрама́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

супрама́т, -у, М -ма́це, м. (разм.).

Скарачэнне: супраціўленне матэрыялаў (назва навукі).

Вучэбны курс супрамату.

|| прым. супрама́цкі, -ая, -ае і супрама́таўскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

супрама́т, -ту м. (супраціўле́нне матэрыя́лаў) сопрома́т (сопротивле́ние материа́лов)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

супрама́т, ‑у, М ‑маце, м.

Разм. Супраціўленне матэрыялаў (пра вучэбны курс).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сопрома́т (сопротивле́ние материа́лов) разг. супрама́т, -та м. (супраціўле́нне матэрыя́лаў).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)