супаста́тка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. супаста́тка супаста́ткі
Р. супаста́ткі супаста́так
Д. супаста́тцы супаста́ткам
В. супаста́тку супаста́так
Т. супаста́ткай
супаста́ткаю		 супаста́ткамі
М. супаста́тцы супаста́тках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

супаста́тка ж., уст., высок. супоста́тка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

супаста́тка, ‑а, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Разм. лаянк. Жан. да супастат (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Супаста́тка. Гл. супастат.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

супоста́тка супаста́тка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Сапуста́т, сапуста́тка (Нас.). З супастат, супастатка (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)