суно́жка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
суно́жка |
суно́жкі |
| Р. |
суно́жкі |
суно́жак |
| Д. |
суно́жцы |
суно́жкам |
| В. |
суно́жку |
суно́жкі |
| Т. |
суно́жкай
суно́жкаю |
суно́жкамі |
| М. |
суно́жцы |
суно́жках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Суно́жка ’драўляны брусок, якім звязваюць ножкі стала’ (Нас., Касп., Гарэц., Растарг., Бяльк., Шатал., Байк. і Некр.), суно́жнік ’тс’ (Бяльк.), суно́жка, часцей мн. л. суно́жкі ’ножка стала; услона’ (Шымк. Собр., Мат. Гом., Мат. Маг.). Да суноза (гл.), збліжанае да нага, ножка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)