сунду́к м. ку́фар, -фра м., скры́ня, -ні ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Сунду́к ’куфар’ (мін., Сл. ПЗБ; Бяльк., Сцяц. Сл., ТС, Мат. Гом.), ’дарожная сумка’ (Сцяшк. Сл.), ’рамачны вулей’ (Анох.); перан. сунду́к, сунды́к ’пра тупога, абмежаванага чалавека’ (Мат. Гом.), на Смаленшчыне таксама санду́к ’тс’ (Дабр.). Дапускаюцца розныя шляхі запазычання мяркуемага цюркізма, у тым ліку праз рус. сунду́к ’куфар, скрыня’, дзе, магчыма, чувашскае пасрэдніцтва (Дабрадомаў, Бел.-рус. ізал., 40), або ўкр. сунду́к ’тс’, відаць, з палавецкага сундух (Тагіеў, Цюркізмы, 151). Але параўн. ст.-бел. сундукъ ’куфар’ (1598 г.) са стараж.-рус. сундукъ ’тс’ (Булыка, Лекс. запазыч., 104). Крыніцай можа быць кыпч. sunduq, тур. sandik крым.-тат. сандык ’тс’ < араб. ṣandûḳ, ṣundûḳ якія ўзводзяцца да грэч. συνδοχετον або συνδυκετον ’тс’; гл. Фасмер, 3, 803 з літ-рай; ЕСУМ, 5, 475 і наст. Малаверагодны ўплыў польск. sądek ’кадушка, кубел’, як мяркуе Цвяткоў, Запіскі, 2, 67.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
рунду́к, -а́, мн. -í -о́ў, м.
Металічны сундук у карабельным памяшканні.
|| прым. рунду́чны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
аку́ць, -ую́, -уе́ш, -уе́; -уём, -уяце́, -ую́ць; -ўты; зак., што і чым.
Тое, што і акаваць.
А. сундук жалезам.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
скры́ня ж. ларь м.; сунду́к м.; рунду́к м.;
с. са збо́жжам — ларь с зерно́м;
пакава́ць ~ню — набива́ть сунду́к
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ларь м. скры́ня, -ні ж.; (сундук) ку́фар, -фра м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
рунду́к м. скры́ня, -ні ж.; (сундук) ку́фар, -фра м.; рунду́к, -ка́ м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кофр
1. (сундук) ку́фар, -фра м.;
2. воен., уст. кофр, род. ко́фра м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
запха́ць сов.
1. (пихая, поместить) запиха́ть;
з. адзе́жу ў ку́фар — запиха́ть оде́жду в сунду́к;
2. (заполнить) наби́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)