Verbum

анлайнавы слоўнік

сумясці́ць, -мяшчу́, -ме́сціш, -ме́сціць; суме́шчаны; зак., што.

1. Спалучыць, злучыць разам.

С. работу з вучобай.

Нельга с. несумяшчальнае.

2. Налажыць адно на адно (пра лініі, геаметрычныя фігуры).

С. сіметрычныя фігуры.

|| незак. сумяшча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. сумяшчэ́нне, -я, н.

С. прафесій (у аднаго работніка).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сумясці́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сумясці́ць сов. совмести́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сумясці́ць, ‑мяшчу, ‑месціш, ‑месціць.

Зак. да сумяшчаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сумяшча́ць гл. сумясціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

совмести́ть сов. сумясці́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сумяшча́льны, -ая, -ае.

Такі, які можна сумясціць з чым-н.

Сумяшчальныя паняцці.

|| наз. сумяшча́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сумяшча́льны, ‑ая, ‑ае.

Такі, што можна сумясціць з чым‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сумяшчэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. сумяшчаць — сумясціць; дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. сумяшчацца — сумясціцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

створи́ть сов.

1. уст. (затворить створчатый предмет) зачыні́ць, счыні́ць;

створи́ть воро́та зачыні́ць (счыні́ць) варо́ты;

2. спец. (совместить два предмета) сумясці́ць;

створи́ть две ве́хи сумясці́ць дзве ты́чкі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)