сумо́тны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
сумо́тны |
сумо́тная |
сумо́тнае |
сумо́тныя |
| Р. |
сумо́тнага |
сумо́тнай
сумо́тнае |
сумо́тнага |
сумо́тных |
| Д. |
сумо́тнаму |
сумо́тнай |
сумо́тнаму |
сумо́тным |
| В. |
сумо́тны (неадуш.)
сумо́тнага (адуш.) |
сумо́тную |
сумо́тнае |
сумо́тныя (неадуш.)
сумо́тных (адуш.) |
| Т. |
сумо́тным |
сумо́тнай
сумо́тнаю |
сумо́тным |
сумо́тнымі |
| М. |
сумо́тным |
сумо́тнай |
сумо́тным |
сумо́тных |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
сумо́тны, ‑ая, ‑ае.
Разм. Тое, што і сумны. Над вухам камарык гуў тонка Напевам сумотным адным. Колас. Колькі халодных зім змянілася вясёлай вясной і колькі раз гарачае лета саступала з дарогі панурай сумотнай восені. Васілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сумо́тна,
1. Прысл. да сумотны.
2. безас. у знач. вык. Тое, што і сумна (у 2 знач.). Бязлюдна, сумотна, як вымерла вёска. Прануза.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сумны, невясёлы, нярадасны, бязрадасны, сумотны, смутны, засмучаны, маркотны, замаркочаны, журботны, нудны, тужлівы, горасны, жалобны, жаласны, жаласлівы, няўцешны, панылы, пануры; хаўтурны (разм.); жалосны (абл.); чорны, цёмны, змрочны, хмурны, пахмурны, хмуры, пахмуры, спахмурнелы, схмурнелы, нахмураны, меланхалічны, мінорны (перан.) □ як хмара, як пад зямлёй, не ў гуморы
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)