сумава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. сумава́нне
Р. сумава́ння
Д. сумава́нню
В. сумава́нне
Т. сумава́ннем
М. сумава́нні

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Ташната́ ’моташнасць’ (ЛА, 3), тышныта́ ’нуда, сумаванне’ (Бяльк.), ташно́та ’моташнасць’ (полац., навагр., чэрык., хоцім., рэч., ЛА, 3), ташно́ты ’тс’ (круп., добр., стол., ЛА, 3), тошно́та ’тс’ (Арх. Вяр.). Гл. тошна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)