сульфі́тны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
сульфі́тны |
сульфі́тная |
сульфі́тнае |
сульфі́тныя |
| Р. |
сульфі́тнага |
сульфі́тнай
сульфі́тнае |
сульфі́тнага |
сульфі́тных |
| Д. |
сульфі́тнаму |
сульфі́тнай |
сульфі́тнаму |
сульфі́тным |
| В. |
сульфі́тны (неадуш.)
сульфі́тнага (адуш.) |
сульфі́тную |
сульфі́тнае |
сульфі́тныя (неадуш.)
сульфі́тных (адуш.) |
| Т. |
сульфі́тным |
сульфі́тнай
сульфі́тнаю |
сульфі́тным |
сульфі́тнымі |
| М. |
сульфі́тным |
сульфі́тнай |
сульфі́тным |
сульфі́тных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
сульфі́тны хим. сульфи́тный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сульфі́тны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да сульфітаў, змяшчае ў сабе сульфіты. Сульфітныя сумесі. // Які атрымліваецца з дапамогай сульфітаў, апрацоўваецца сульфітамі. Сульфітная цэлюлоза.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сульфи́тный хим. сульфі́тны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)