сульфі́ды, -аў, адз. сульфі́д, М -фі́дзе, м. (спец.).

Хімічныя злучэнні серы з металамі і некаторымі неметаламі.

Прыродныя с.

Арганічныя с.

|| прым. сульфі́дны, -ая, -ае.

Сульфідныя руды.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сульфі́ды, ‑аў; адз. сульфід, ‑у, М ‑дзе, м.

Злучэнні серы з рознымі металамі; сярністыя металы.

[Ад лац. sulphur — сера.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сульфі́д

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сульфі́д сульфі́ды
Р. сульфі́ду сульфі́даў
Д. сульфі́ду сульфі́дам
В. сульфі́д сульфі́ды
Т. сульфі́дам сульфі́дамі
М. сульфі́дзе сульфі́дах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сульфі́дны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сульфідаў, змяшчае ў сабе сульфіды. Сульфідныя руды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)