султа́ніха
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
султа́ніха |
султа́ніхі |
| Р. |
султа́ніхі |
султа́ніх |
| Д. |
султа́нісе |
султа́ніхам |
| В. |
султа́ніху |
султа́ніх |
| Т. |
султа́ніхай
султа́ніхаю |
султа́ніхамі |
| М. |
султа́нісе |
султа́ніхах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
султа́ніха ж., разг. (жена султана) султа́нша
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
султа́ніха, ‑і, ДМ ‑нісе, ж.
Разм. Жонка султана.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
султа́нша (жена султана) разг. султа́ніха, -хі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)