султана́т, -а, М -на́це, мн. -ы, -аў, м.

Манархічная дзяржава, якая ўзначальваецца султанам¹.

|| прым. султана́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

султана́т

‘улада султана’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. султана́т
Р. султана́ту
Д. султана́ту
В. султана́т
Т. султана́там
М. султана́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

султана́т

‘манархічная дзяржава’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. султана́т султана́ты
Р. султана́та султана́таў
Д. султана́ту султана́там
В. султана́т султана́ты
Т. султана́там султана́тамі
М. султана́це султана́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

султана́т м.

1. род. султана́та (монархическое государство) султана́т;

2. род. султана́ту (власть монарха) султана́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

султана́т полит.

1. (власть султана) султана́т, -ту м.;

2. (монархическое государство) султана́т, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

султана́т, ‑а і ‑у, М ‑наце, м.

1. ‑а. Манархічная дзяржава, на чале якой стаіць султан ​1.

2. ‑у. Улада султана ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ома́н Ама́н, -на м.;

Султана́т Ома́н Султана́т Ама́н.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

султа́нства, ‑а, н.

Тое, што і султанат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)