сукуле́нт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сукуле́нт сукуле́нты
Р. сукуле́нту сукуле́нтаў
Д. сукуле́нту сукуле́нтам
В. сукуле́нт сукуле́нты
Т. сукуле́нтам сукуле́нтамі
М. сукуле́нце сукуле́нтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сукуле́нт, -ту м., бот. суккуле́нт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

суккуле́нт бот. сукуле́нт, -ту м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сукуле́нты, ‑аў; адз. сукулент, ‑у, М ‑нце, м.

Шматгадовыя расліны з тоўстым сакавітым лісцем або сцёбламі, што ўтрымліваюць шмат вады і слізі.

[Лац. succulentus — сакавіты.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)