су́женый сущ., уст., фольк. нарачо́ны, -нага м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Су́джаны ’прызначаны лёсам’ (Сл. ПЗБ, Сержп. Прымхі, Бяльк.), су́джоны ’тс’ (ТС), су́жаный (суженый) ’тс’ (Нас.), сужо́нко ’нарачоны, у дзень шлюбу — малады’ (Тур.), су́жанка ’вызначаная лёсам’ (Гарэц.). Ад судзіць ’прызначаць, прадвызначаць’, гл. таксама сужэнства.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

су́джаны

1. прич. (тот, кого судили) суждённый;

2. прич. (предназначенный судьбою и т.п.) суждённый;

3. в знач. сущ. (жених) су́женый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)