сувязі́стка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. сувязі́стка сувязі́сткі
Р. сувязі́сткі сувязі́стак
Д. сувязі́стцы сувязі́сткам
В. сувязі́стку сувязі́стак
Т. сувязі́сткай
сувязі́сткаю		 сувязі́сткамі
М. сувязі́стцы сувязі́стках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сувязі́стка ж. связи́стка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сувязі́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да сувязіст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сувязі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Работнік сувязі (у 6 знач.), а таксама ваеннаслужачы войск сувязі.

|| ж. сувязі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

связи́стка сувязі́стка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)