су́бчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. су́бчык су́бчыкі
Р. су́бчыка су́бчыкаў
Д. су́бчыку су́бчыкам
В. су́бчыка су́бчыкаў
Т. су́бчыкам су́бчыкамі
М. су́бчыку су́бчыках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Су́пчык ’нягоднік’ (Юрч. Мудр.). Запазычанне вусным шляхам з рус. су́бчык ’тып’, памяншальнае ад субъект ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)