субты́льны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. субты́льны субты́льная субты́льнае субты́льныя
Р. субты́льнага субты́льнай
субты́льнае		 субты́льнага субты́льных
Д. субты́льнаму субты́льнай субты́льнаму субты́льным
В. субты́льны (неадуш.)
субты́льнага (адуш.)		 субты́льную субты́льнае субты́льныя (неадуш.)
субты́льных (адуш.)
Т. субты́льным субты́льнай
субты́льнаю		 субты́льным субты́льнымі
М. субты́льным субты́льнай субты́льным субты́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

субты́льны субти́льный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

субты́льны, ‑ая, ‑ае.

Кволы, слабы (пра склад цела). // Далікатны, тонкі.

[Фр. subtil.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Субты́льны ’кволы, слабы’, ’далікатны, тонкі’ (ТСБМ), субтэ́льны ’зграбны’, сюды ж, відаць, субтына́е ’танец аднаго чалавека’ (Сцяшк. Сл.), ст.-бел. субтелный ’тонкі, празрысты’ (1596 г.). Запазычана праз польск. subtelny, subtylny ’тонкі, крохкі, далікатны’ з заходнееўрапейскіх моў, параўн. франц. subtil, ням. subtil, што да лац. subtīlus ’тонкі, пяшчотны’ (першапачаткова ’тонкатканы’ — *sub‑texlis, параўн. тэкстыль, гл.). Сучасная літаратурная форма, відаць, з рускай. Гл. Фасмер, 3, 793; ЕСУМ, 5, 464; Булыка, Лекс. запазыч., 196.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

субти́льный субты́льны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)